Բարոկկո
Բարոկկոյի արվեստի ոճը տարածվել է 17-րդ դարի սկզբից մինչև 18-րդ դարի կեսերը: Այն հայտնի էր իր քանդակագործությամբ, նկարչությամբ, պոեզիայով և երաժշտությամբ։ Բարոկկոն ծաղկեց Եվրոպայում հիմնականում Իտալիայում, Գերմանիայում և Ֆրանսիայում, բայց այն տարածվեց նաև Իսպանիայում, Պորտուգալիայում, Նիդեռլանդներում, Անգլիայում և Հյուսիսային Եվրոպայի երկրներում: Բարոկկոյի արվեստի ոճը հայտնվել է Վերածննդի ժամանակաշրջանում, սակայն այն կտրվել է Վերածննդի ավանդական համոզմունքներից՝ միաժամանակ շեշտը դնելով անկանոնության և դրամայի վրա: Այն դարձավ շատ ավելի զգացմունքային, ազատ հոսող և արտահայտիչ՝ համեմատած Վերածննդի կոշտության և ձևականության հետ: Բարոկկո ստեղծագործությունները սովորաբար պաշտում էին Աստծո մեծությունը և օգտագործվում էին կրոնական ուղերձներ փոխանցելու համար: Այն նաև հեշտացրեց սոցիալական հիերարխիան արվեստի գործերի միջոցով, որոնք ցույց էին տալիս ուժ, հարստություն և հեղինակություն: Բարոկկոն սկսվեց արվեստի գործերով, որոնք շատ ավելի զգացմունքային, դրամատիկ և անկանոն էին, քան Վերածննդի արվեստի գործերը: Այն նաև ցույց տվեց արտահայտվելու ազատությունը, որը հնարավոր չէր Վերածննդի ժամանակաշրջանում: Նկարիչներն իրենց նկարներում օգտագործել են դինամիկ շարժումներ՝ ցույց տալու իրենց հույզերն ու զգացմունքները կրոնի հանդեպ։ Նրանք պատկերում էին տարբեր հույզեր, ինչպիսիք են ուրախությունը, ցավը, վախը և մահը, երբ պատկերում էին կրոնական սրբեր և աստվածաշնչյան իրադարձություններ: Արվեստի գործերից շատերը փորձում էին մարդկանց հետ հաղորդակցվել Հիսուս Քրիստոսի և Աստծո մասին հուզական նկարների միջոցով, որոնք շեշտը դնում էին դրամայի վրա, այլ ոչ թե ձևականության և կանոնների, ինչպես Վերածննդի ստեղծագործությունները: Բարոկկո ոճի արվեստագետները սովորաբար ցուցադրում էին կրոնական տեսարանները խճճված ձևով, որպեսզի հանրության ուշադրությունը հրավիրեն դրանց վրա: Բարոկկոն զարգացել է Իտալիայում, որտեղ այն ծնվել է, միաժամանակ զարգանալով Գերմանիայում, Ֆրանսիայում և Իսպանիայում: Բարոկկո ոճի նկարիչները իրենց տեխնիկան տեղափոխում էին այլ երկրներ հիմնականում եկեղեցիներով շրջող արվեստի գործերի միջոցով: Արվեստի ոճը տեղափոխվել է Նիդեռլանդներ, որտեղ հոլանդացի նկարիչները որդեգրել են գույների շերտավորման տեխնիկան և օգտագործել դրանք որպես ստվեր՝ աշխատանքն ավելի դրամատիկ և գրավիչ դարձնելու համար: Բարոկկոն շատ տարածված դարձավ Գերմանիայում, երբ Բավարիայի տիրակալը՝ դուքս Վիլհելմ V-ը, պատվիրեց նկարիչներին, ինչպիսիք են Պիտեր Պոլ Ռուբենսը և Յոհան Բապտիստ Սփրանգերը, նկարել իր նստավայրն ու ամրոցը: Բարոկկո արվեստի գործերն էլ ավելի դրամատիկ դարձան այն բանից հետո, երբ գերմանացի նկարիչ Պիտեր Բրեյգելն իր ստեղծագործություններում մուգ գույների օգնությամբ ստվերներ ստեղծեց մակերեսների վրա: Տեխնիկան ստացել է chiaroscuro անվանումը և այն ավելի դրամատիկ է դարձնում բարոկկոն, նույնիսկ եթե նկարն ինքնին կրոնական թեմա չի կրում: Բարոկկո նկարները փորձում էին մարդկանց հետ հնարավորինս շփվել նրանց տեսողական կարողության միջոցով, որը սովորաբար առաջացնում էր աղավաղումներ կամ ֆիգուրների ծայրահեղ շարժումներ: Նկարիչները օգտագործել են հատուկ լուսային էֆեկտներ, ինչպիսիք են լույսը հետևից, պայծառ կետերը և լույսի և մթության ուժեղ հակադրությունները՝ իրենց արվեստի գործերն առանձնացնելու համար: Բարոկկո արվեստի գործերը շատ մանրամասն էին և սովորաբար պատկերում էին պատմություններ Աստվածաշնչից: Այս տեսարանները նկարելիս նկարիչները մեծ ուշադրություն են դարձրել Հիսուսի, Կույս Մարիամի կամ սրբերից մեկի դեմքի արտահայտություններին։ Նրանք օգտագործում էին հարուստ գույներ, ինչպիսիք են բոսորագույնը, ոսկեգույնը և կարմիրը, որպեսզի ավելի շատ դրամա և զգացմունքներ բերեն կրոնական թեմաներով նկարներում: Նրանք նաև շատ մանրամասնորեն նկարել են խաչելություններ, խաչելություններ, Սուրբ ընտանիքներ և այլ քրիստոնեական խորհրդանիշներ՝ ցույց տալու իրենց նվիրվածությունը կրոնին: Բարոկկո արվեստի գործերը սովորաբար ավելի գրավիչ էին դառնում շրջանակների և ֆոնի վրա ոսկե զարդանախշերի օգտագործմամբ:
